Dagboek Engeland 2004

Om ongeveer 16.30 uur gearriveerd op de camping Blaarmeersen in Gent, België, alwaar we verwelkomt werden door Har, Joke, Rob en Brenda en onze Belgische vrienden. We kregen 's avonds al direct een lekkere onweersbui met de nodige regen. Toch hielden we de moed er in: "Wat nu valt, valt morgen niet meer", was de leus van Brenda.
Maar, we moesten ook nog wat eten, deze avond. Har en Brenda hadden een shoarmaboer ontdekt, dus met een bestelling shoarma voor 23 personen gingen Har en Roland weer op weg naar de camping. Ondanks de regen bleven er toch nog een paar (Belgen) buiten zitten onder een paraplu. Al bier drinkend kreeg hij ook nog een warme hap aangeboden. Na een korte toespraak van Har en de controle van de reserveringsnummers voor de boot gingen we al gauw op één oor.
Na een korte nacht om zes uur opgestaan en opgebroken, waarna we om half negen vertrokken richting veerboot.

Arie en Lineke Korpershoek, startnummer 6.

Rik & Elvira

Om 14.00 uur vertrokken we vanuit Landgraaf richting Gent (België). We hadden een rit van 250 kilometer voor de boeg, dus dat viel wel mee. We konden kiezen om via Antwerpen of via Brussel te rijden. Al luisterend naar het filenieuws, hebben we gekozen voor Antwerpen. De navigatrice deed even de ogen dicht en de bestuurder reed meteen verkeerd. Zo kwamen we midden in Gent terecht. Voor de grap hadden Rik en Frans op het forum tegen elkaar gezegd, elkaar te ontmoeten in Gent, en rara, wat gebeurd er? We komen elkaar midden in Gent tegen en rijden samen naar camping Blaarmeersen. Aangekomen op het rallyveld was het zoeken naar Mini's, we zagen eerst alleen maar Reliants. Mini’s en Reliants, gaat dit wel goed samen?

Rik en Elvira, startnummer 16.

Klaas, Louis, Jeroen en Arjan

Na ’s morgens boodschappen te hebben gedaan bij de Edah hebben we al onze papieren gecontroleerd en zijn vervolgens rond de klok van half 2 richting het zuiden vertrokken. Na 1 keer verkeerd te zijn gereden, zijn we in België op de camping aangekomen. Op de camping hebben we eerst een pintje genuttigd, waarna we de tent hebben opgezet en een gezellige avond hebben gehad.

Klaas, Louis, Jeroen en Arjan, startnummers 13 en 20.

Gerard & Judith

Rond de middag richting België vertrokken voor de eerste overnachting. Om een uurtje of 16.00 zijn we op de camping . Als eerste de tent maar opzetten, nu is het nog droog. Langzaam aan druppelen de Mini’s binnen, zo ook onze Belgische vrienden. Har en Roland gaan bij een lokale shoarmatent eten halen voor een grote groep. Het duurt effe, maar dat maakt niets uit. ’s Avonds komen er nog een Moke en een Mini uit België. Het is dan al donker, Tim en Kiki slapen deze
nacht bij ons in de tent, dan hoeft er geen tent meer opgezet te worden. 's Ochtends er weer op tijd uit, tent afbreken en op naar Engeland.

Gerard en Judith, geflipte clubbie estate, startnummer 22.

Karin & Marian

Om ongeveer 8.15 uur verzamelen op de parkeerplaats voor de camping om te vertrekken naar Calais. We waren ruim op tijd aanwezig. Na 1 1/2 uur varen kwam Dover in zicht. Dat vonden wij erg spannend! We waren er nooit geweest, dus links rijden was voor ons nieuw. Even een gekrioel van auto's voor ons, maar na een kleine pauze (om te verzamelen) ging het richting camping. Na een uurtje begon het al aardig te wennen, dat links rijden.
We konden niet te hard rijden, want mijn Mini werd een beetje heet. Daarom waren we als laatste op de camping gearriveerd. Voor ons was dit een zeer spannende dag! Op de camping aangekomen, nog even vechten met de tent en er een gezellige avond van maken. Op naar een hele fijne vakantie met leuke Mini-mensen.

Pilot Karin Glashouwer (Mrs. Bean) en co-pilot Marian van Mierlo, startnummer 3

Bart & Daniëlle

Ondanks het voornemen om lekker uit te slapen, toch om 7.30 uur al wakker. Toch maar eruit, naar het toiletgebouw gegaan, ook al een hele tippel (meting door organisatie heeft uitgewezen: 610 meter heen en terug). Voortaan maar met de Mini! Daarna aankleden, haren kammen en wat hebben we te eten?! Van alles, maar niet echt een ontbijt, dus naar de camping-winkel, waar brood, melk, bacon enz. enz. enz. werd ingeslagen.
Eigenlijk waren we niet van plan om de rit te rijden, maar toen we hoorden dat we een deel moesten vermijden in verband met een meeting van de Hell's Angels, wilden we er toch heen.
[Het waren "gewoon" motorrijders - org.] Dus eerst via de special stage naar Stratford gereden, en toch tegen beter weten in de originele route gereden. En wat denk je? Niets aan de hand! Wel een hoop motoren tegengekomen en vijf motormuizen van de politie, maar meer niet!
Na een stukje verder de verkeerde afslag genomen te hebben, zijn we via een kleine omweg alsnog in Chipping Campden aangekomen. Daar ernstig naar een parkeerplaats gezocht. Toen via de flappentap en toilet een aantal kaarten aangeschaft. Ik kan zweren dat dat vrouwtje "5 pond 80" in het Nederlands zei, maar dat zal ik me wel verbeeld hebben. Dus na 5 pond op de balie te hebben gelegd opzoek naar 80p. Ik stond met een 2 pond stuk in mijn hand zonder het te herkennen waarop die zelfde mevrouw "2 pond" in het Nederlands zei, dus ik kijk Bart aan met een blik van "ik ben toch niet gek!?!", waarop die mevrouw zegt (inmiddels historische woorden): "ik heb twee jaar in Friesland gewoond". Rijden we daarvoor helemaal naar Engeland?!
Daarna op de verkeerde manier Chipping Campden uitgereden, dus maar bordjes Broadway gevolgd en rechtstreeks naar de camping gereden. Nog even naar de camping winkel voor vlees en toen lekker relaxen bij de buren en lekker gegeten. Daarna hebben we onze biertjes en andere spullen bij elkaar gezocht voor een gezellige avond. Daarna mandje in, morgen is de ENGELSE DAG!!

Bart en Daniëlle Caris, Bikkeltje (Flower Power Mini), startnummer 32

Geoff & Tori

This was going te be a very busy day for M.O.T.O.R. and Go 4 It. Were met by Richard, Jenny , Geoff and Tori. Richard Onslow-free (the president) had organised a trip to Burford, passing some typical English Cotswald villages on the way, including Snowshill, Temple Guilting, Slaughter, Burton-on-the-water, Sherborne, Windrush, the Barringtons, Taynton and finally shopping in Burford.
Unfortunately, on the way we saw too many BMW-pretend-Mini's. Yuk! We left Go4It Mini Club to walk into the village through the holes in the wall, to enjoy the antique centers, coffee shops (not like in Amsterdam!), gift shops and for some the English pubs! It was then a mad rush for M.O.T.O.R. to organise the evenings events, hoping that the rain would stop in time.
The coach connected Go4It at 4 PM and then the party and games commenced. Much fun was had by all teams competing in the events such as Mini-psu, skihlesand co-co-nut shy, winning Mini parts as prizes (supplied by club members) and a tombola (run by Richard and Rachel) raising money for the local childrens charity, enjoying the background music (thanks to Christine). The bar-be-que was cooked by Graham and Jenny. Har spent most of the time pretending to be a chicken and a lifelong fascination with rubber gloves!. Congratulations to the "Austin" team who had the highest score, presented with their Mini trophies made bij Neil. A huge cake made by Rachel was quickly eaten. At the end, both presidents were found to be very wet and Har was found happily dancing in the moonlight with very small pants on! How had they got so wet? The night ended with hopefully a few more Mini friends made and looking forward to meeting again during the week. Also many thanks to Paul and Linda from 'The new Inn Pub'.
Mini regards,

Geoff & Tori Powis ( LB-love bug mini ) Lid M.O.T.O.R, geen startnummer.

Rustdag

Dit was de rustdag in het programma. Veel Mini-rijders zijn gewoon een stukje gaan rijden naar een Mini-sloperij of naar Silverstone (het Formule 1-circuit) geweest. De dames hebben een wasje gedaan, lekker een boekje gelezen en lekker geluierd. Er kwam ook een fotograaf op de camping om foto's te maken voor de krant (grotere versie beschikbaar als je op het krantenknipsel klikt).

 

Deaf Mini Club

Dinsdag morgen lekker uitslapen uit luchtbedje even naar de W.C. en douche met BBBRRR lelijke Fiat. Lekker schoon terug met alles eten helaas willen gele wespen ook meeeten, MR Woody slaan met strip blad van Robin helaas zwermen geel zelfmoord wespen, na vele slagen en snelle happen i.v.m. wespen. Met twee Inno's meetoeren 6 volwassenen en 3 kids en misselijke Fiat beter achtergelaten. Mr Woody mist zijn tweede vrouw (Traveller). Dus Woody naast Eric, en twee vrouwen op achterbank maar helaas geen bankje meer! Deze tocht is hel voor vrouwen hebben erg zeer kontje van klote Engelse weg en vele bochten dal en op. Onderweg kleine kasteel (INN) vrouwen blijven stoppen om vooral zere konten, rusten na heerlijke Engelse eten en weer verder rijden. Onderweg weg open gebroken GRRR effe snel terug rijden en omweg om foto's zoeken. Snel terug naar camping erg laat eten maken heerlijke Paella daarna heerlijke hete bak koffie. Kids wel laat naar bed brengen. Met iedereen lekker kletsen, met veel armen bewegen. Logisch, wij kunnen niet zo veel praten onderweg door vele bochten.

Eddy (woody), Dirk Pieter (Au-inno), Eric, Yvonne , Helma, Nathalie en de drie Kids Robin, Julia, Elisa van The Deaf Mini Club Holland, startnummer 27 en 28. Bij IMM nog meer Deaf mini's erbij.

[
Natascha & Peter

Har en Marco lopen over het veld met een paar pionnen. Daarna doet Har voor wat de bedoeling is. Van start en
finish en op het eind een ballon lek prikken. Dat is makkelijk. Hij doet er elf seconden over. Peter besluit dat ik dat wel kan en overmoedig parkeer ik de Mini bij de start.
Dan komt de uiteg... Zo makkelijk als het lijkt is het niet. Je krijgt een blinddoek om en de andere loopt naast de mini mee om aanwijzingen te geven. Tsja, dat maakt het allemaal wel wat anders. Maar vooruit, ik ga ervoor.
De start begint al "goed": ik denk al vooruit te gaan, maar geef te weinig gas en sta dus stil. Dan ga ik opeens vooruit maar veel te snel. Dat betekent achteruitrijden. Helaas wil onze Mini nooit zo graag in zijn achteruit, en waarom zou het nu anders gaan? Maar uiteindelijk kom ik aan het eind van de baan en ondanks Peters aanwijzingen weet ik de ballon te vinden en finishte in de "fantastische" tijd van anderhalve minuut.
Aangezien de wedstrijd nu nog bezig is weet ik nog niet of ik de langzaamste ben, maar dat zit er dik in. [Natascha was zeker niet de langzaamste - org]. Ach, we hebben wel gelachen en het regent nog steeds niet. Morgen hebben we weer een kans om de actie van vanavond weer goed te maken.
Groetjes,

Natascha en Peter, startnummer 11

Bart (Racing Green)

Vandaag staat de Go 4 Shakespeare-tour op het programma, goed voor 100 kilometer scheurbaantjes. En onder het motto, liever benzine van een bedenkelijk merk dan helemaal geen benzine, toch maar weer vol getankt.
Even verderop treffen we het landgoed en het huis van Shakespeare's moeder aan, handig voor haar dat ze nooit zo ver hoefde te rijden om te tanken.
Weer een paar kilometertjes verderop ligt het grootste en langste aquaduct van Engeland ons op te wachten, een eenvoudige maar wel effectieve constructie. Als je daar op loopt, op de 10 meter lange voetgangers brug, dan loop je op nog geen 50 centimeter van de boot. Op de stopplaatsen dienen ook foto’s genomen te worden, wat nog vrij goed blijkt te lukken ook.
Een volgende stop is de New Tree Farm, waar in elke stal een andere ambacht uitgevoerd word. Ook vandaag worden enkele eeuwen oude kerken aangedaan, waarnaast honderden graven een plaatsje hadden gevonden.
De route is goed beschreven, maar als een graafmachine en vrachtwagen de weg versperen is het toch even zoeken naar de goeie weg, wat ons weer langs een stukje van de route brengt waar we normaal niet zouden komen, maar die toch best wel de moeite waard bleken te zijn.
In het laatste deel van de rit besluit ik even van de route af te wijken voor wat inkopen, maar na enkele rondpunten ("rotondes" dus) is het me niet meerecht duidelijk uit welke richting ik nou eigenlijk kwam. Een bezoekje aan de toren die zicht heeft over de omgeving, en vanwaar de camping te zien is, biedt geen oplossing, maar na nog wat aan mijn stuur te draaien kom ik uiteindelijk toch op de camping aan.
Zoals elk avond gaan we met zes Belgen aan de kook en de afwas, en nadat de avond gevallen is, is het tijd voor de prijsuitreiking. Het verslag daarvan laat ik aan de volgende, want ondertussen is het 1 uur 's nachts geworden (2 uur Belgische tijd) en mijn zaklampje wordt zienderogen zwakker hier in mijn tentje. A ja, en morgenvroeg vertrekken we heel vroeg naar het IMM. "Eindelijk"!! De accommodatie van deze camping zullen we wel missen, maar de tig Mini’s maken dat, verwacht ik, meer dan goed.

Bart (Racing Green), rooie Mini Cooper "Monte Carlo", startnummer 34 (B)

Ellen

's Avonds was de bekendmaking van de winnaars van de special stages. Eerst één voor één en later van alles bij elkaar. Wij hebben niet aan alles meegedaan, alleen de eerste waar je een bepaald stuk 36 kilometer per uur moest rijden. Daar waren we 35e geworden. We hebben ook meegedaan aan een ritje waar m'n moeder met blinddoek moest rijden en ik ernaast moest rennen en vertellen welke kant ze op moest. Daar hadden we 56 seconden over gedaan. De snelste was Minke (startnummer 40-1): 11 seconden. Als aandenken kregen we nog een mini-rallyschildje van SMOB, voor op de kast. En toen was ik erg moe en ben gaan slapen.
XXX,

Ellen (Little Pick-up girl)

Roland & Angelina

's Morgens vroeg is het al aardig druk op het rallyveld. Tenten inpakken, de laatste blikken bier in de vuilnisbakken, en in de Mini nog even een paar broodjes naar binnen proppen en de eerste groepjes gaan al rijden naar het IMM, het beloofde land voor de Mini-rijders. Wij rijden met een groepje van vier Mini’s; Jan met de navigatie, Har met de kennis van de Engelse wegen, de Buurman met monteurs-kennis en wij. Het was een aardig tochtje en na menig maal van de route te zijn afgeweken, zijn we allemaal weer aangekomen op het IMM. Snel de tent opzetten, eten naar binnen proppen en een rondje over het terrein lopen en de nodige ponden uitgeven. ’s Avonds gaat iedereen een beetje vroeg slapen; het feesten komt de dagen erna wel.
Groetjes,

Roland (cameraman) Angelina, startnummer 7

Brenda en Rob

Niemand wil over de zaterdag schrijven, dan doe ik het zelf maar. Zaterdagochtend lekker uit geslapen, we moesten geen rit rijden of de tent afbreken, gewoon lekker luieren. Ronald en Sandra hebben voor onze ploeg lekker eieren met spek staan bakken, heerlijk.
We zijn wat pondjes kwijt geraakt daar op het IMM. Nee niet aan gewicht, maar aan geld. Iedereen heeft genoeg gekocht denk ik zo, er was zelfs een Mini die zijn plaatdelen op zijn dak had liggen en zo naar huis gereden is, maandag.
Het was lekker weer om daar tussen de stands te lopen en te kijken en lekker ijs te eten. ’s Avond het avondeten van het IMM genuttigd. Ik weet alleen niet meer wat het was, worstjes met uien en iets van aardappelen en custardvla met een cake eronder als nagerecht [dat was "Spotted Dick" ;) - de nieuwe webmaster]. Even naar de tenten om je op te knappen en gelijk de drankvoorraad opgehaald, want we moesten naar de grote zaal op het terrein voor het grote IMM 2004 feest.
Eerst werden de clubs voorgesteld . Zo ook Stichting Go 4 It, die moesten ook het podium op om hun cadeau aan te bieden aan Liz van het IMM. En toen kwam ABBA op het podium, ik wist niet dat ik al die nummers nog mee kon zingen. En toen kwam Queen, dat was ook heel erg leuk. Hij stond op het laatst gewoon in zijn onderbroek. De Breezers en het bier ging er goed in, we moesten een paar keer de voorraad bij vullen.The Blues Brothers waren ook erg leuk. Een hoop gedanst en gelachen. We hebben met zijn alle een bank beschilderd met onze handtekeningen als souvenir. Op de vlag van Polen staat ook alvast Go 4 It, dan weten ze alvast dat we er aan komen met het IMM 2006.
Het is erg laat geworden. Ik weet niet precies hoe laat, want ik ben even na The Blues Brothers de weg kwijt geraakt, maar heb enorm genoten van dit geweldige feest. Iedereen bedankt voor het lachen.

Brenda, startnummer 36

Joke & Fabienne

Zondag na een heftige zaterdagavond (weet niet wat de datum is). Zo, we zitten in de zon uit te puffen en bij te komen van een berengezellige zaterdagavond. Geloof niet dat er iemand erge last heeft van een kater. Het is allemaal weer goed geregeld door Go4It. Het IMM is ook goed gegaan, tot aan het ontbijt. Gelukkig kregen we toch een broodje, tot nu toe het enige min-puntje van de organisatie van het IMM 2004. We gaan nog een paar dagen genieten van Engeland en het goede weer, want het weer in Nederland was naar horens niet zo goed. Voel je je een beetje aangestoken door de verhalen? Schroom niet en schrijf je in voor de volgende reis van Stichting Go4It naar het IMM 2005 in Salou. Daar hebben we zeker zon.
Joke en Fabienne, startnummer 38